The replacement Bride & Groom: hoe je toch kunt trouwen tijdens de Corona Crisis
Sinds een aantal jaren organiseer ik elke jaar met een groot aantal ondernemers een styled shoot die wij verwerken tot een inspiratiemagazine met de naam Trouwow
Momenteel is het voor ons als bruidsleveranciers een pittige tijd. De hele wereld staat op zijn kop. Ondernemers kunnen hun vak niet uitoefenen en wij als leveranciers zien ook onze agenda’s leeg lopen. Bruidsparen zijn onzeker…de voor hun al ver van te voren geplande dag zien ze in het water vallen. Hun eisen moeten ze bijstellen en in de meesten gevallen moet hun bruiloft noodgedwongen verplaatst worden. Daar waar we met zijn allen op dit moment midden in het trouwseizoen hadden moeten zitten, kijken we met weemoed terug op vorig jaar… Zo houdt Corona ons als leverancier in ons hoofd behoorlijk bezig…..
Daarom tijd voor iets leuks. Ik werd op een ochtend wakker en had me voorgenomen iets te gaan ondernemen wat mij positieve energie brengt. Iets waar ik blij van word en waardoor ik toch met mijn passie bezig kan zijn.
Ik zag op een website van een Amerikaanse trouwfotograaf een fantastische Barbie bruiloft, toen dacht ik: ik wil ook zoiets doen, maar dan anders. Zo ontstond het idee om een bruiloft van twee etalagepoppen in beeld brengen. Samen met Pascal van Eclairgebak en met Ingrid van Samen-Trouwen hebben we dit hilarische idee uitgewerkt.
Het feest kon beginnen: In mijn voorstelling wilde ik graag een hele trouwdag in beeld brengen. Samen belden we met allerlei locaties en regelden we spullen. Donderdag 30 april was het grote moment aangebroken. Om 13.00 uur stapte ik bepakt en bezakt in mijn auto op weg naar de eerste trouwleverancier: De bloemist, voor het ophalen van het bruidsboeket en andere creatieve bloemdecoraties.
Ik had een strakke planning die we moesten naleven, rekening houdend met de RIVM maatregelen van 1,5 m afstand. Wat inhield: Stylen op 1,5 m afstand en elkaar afwisselen. Wanneer ik in een ruimte was, waren Pascal en Ingrid in een andere ruimte. De poppen en decoratie werden klaargezet, alles op 1,5 m afstand. Daarna kon ik een start maken met het maken van foto’s. Aansluitend maakte ik ruimte voor de cameramensen (een koppel) voor het maken van de film. Afbreken gebeurde op dezelfde manier. Één voor een en weer die 1,5 meter, wat maakte dat alles wel 10 keer langer duurde met opbouwen en afbreken…iets wat je normaal samen kan doen.
Gelukkig had Pascal een grote bus. Hierin werden de twee poppen, de bruidstaart en de trouwjurk vervoerd. In mijn kleine auto het trouwpak, mijn camera's, de bloemen, twee opblaasbare palmbomen, een pomp, een strandtas en nog wat andere styling.
Uiteindelijk werd het een dag die ons allemaal veel energie gaf. In de tuin van kasteel Terworm hadden we al veel bekijks terwijl we onze bruid en bruidegom aankleden en naar binnen sleepten. Nog hilarischer werd het toen Ingrid, compleet met mondkapje en handschoenen, de bruid en bruidegom in de "onecht" ging verbinden. Alles wat bij een echte trouwceremonie ook aanwezig is, was aanwezig. Dus compleet met trouwringen van suiker en twee pluchen Eenhoorns als getuigen. Ook het Ja-woord werd gegeven…. Hiervoor dient een bruidspaar normaal te gaan staan. Wat in dit geval betekende, eerst de benen monteren. Ook heel bijzonder om mee te maken. Met natuurlijk een kus moment… wat, gezien de soepelheid van de poppen…onder dwang gebeurde. Tja en die traan… natuurlijk hadden we ook aan een traan gedacht. Een geniale actie van Pascal. Een traan van suiker die toch iets van emotie moest weergeven. De ceremonie was ten einde en het was weer tijd om onze planning op te volgen. De poppen werden weer uit elkaar geschroefd en we namen afscheid van Ingrid (just smile and wave), want ons groepje moest klein blijven). Op naar de volgende locatie, in 3 aparte auto's.
Op naar kasteel de Hoogenweerth: Inmiddels regende het pijpenstelen, maar eenmaal daar aangekomen brak gelukkig de zon door. Hier moesten mijn twee palmbomen worden opgeblazen voor de huwelijksreis. Helaas was ik de afsluitdoppen vergeten, maar Laurens had gelukkig een creatieve oplossing in de vorm van twee doppen van Aperol Spritz flessen. Al snel had hij de bomen voor mij opgepompt. Inmiddels hadden wij de poppen op het balkon van de bruidssuite gezet voor een echte zwaai scene vanaf uit balkon.
En weer verder naar de volgende scene, waarbij vond ik dat een “first look” niet uit mocht blijven. Laurens zette de bruidegom op de trap, ik stopte hem het boeket tussen de vingers en Laurens verstopte zich onder de bruidsjurk en liet de bruid de trap af komen.
De Etalage bruid en bruidegom gingen ook op huwelijksreis. Deze scene speelde zich buiten af bij Kasteel de Hoogenweerth in bikini en zwembroek. Helaas paste de bruid de leuke flamingo zonnebril niet (wat wil je als je maar een oor hebt). Zitten konden de twee schatten ook niet, dus maar weer de benen er af gehaald en ze tot aan hun taille gefotografeerd.
Op naar de prachtige bruidstaart. Met wat tape het mes tussen de vingers van de bruid vastgemaakt. De bruid keek al de hele dag niet blij, maar toen ze de taart zag leek daar verandering te komen (een echte vrouw). Helaas lukte het niet haar man haar te laten helpen met het aansnijden, hij bleek eigenlijk nogal een beetje een houten Klaas.
Een soepele openingsdans bij het prachtige in sfeer ingerichte “Rebelle” zat er met deze bruidegom dan ook niet in. Hoe hard Gabriëlla ook haar best deed met haar prachtige stem en hun op een charmante manier toepasselijke toezong: “common Barbie lets go party"… het bleef plastic fantastic.
Zelfs toen Pascal ze romantisch in hun bed in de bruidssuite bij Van der Valk had gelegd, met een heerlijke fles champagne erbij, wilde hij nog steeds niet haar hand vasthouden.
Eindresultaat: een hilarische dag, met veel lol, maar we weten nog niet hoe lang dit huwelijk stand houdt helaas ;)
